Ayers Rock, de Olga's & Kings Canyon

Alweer veel gezien de afgelopen dagen. Wat hebben wij een geluk gehad zeg. Het begon donderdag 18 oktober, toen we laat in de middag aankwamen bij Uluru - Kata Tjuta National Park, oftewel het park waar Ayers Rock staat. We kochten kaartjes bij de entree en vroegen of de klim open was (we wilden namelijk heel graag Ayers Rock opklimmen), maar dat was niet zo. Het was te heet, boven 36 graden, dus dan is 'the climb' gesloten. Dat was balen, want de komende 3 dagen zou het boven de 36 graden blijven. De enige optie was om 's morgens vroeg bij zonsopgang om 6 uur al onderaan bij Ayers Rock te staan en dan een ranger aan te spreken. Als 'the climb' namelijk open is, dan is het van 6 tot 8 uur 'sochtends. Dus hebben wij die avond de zonsondergang bekeken bij Ayers Rock, deze was ook erg mooi, en de volgende ochtend vroeg opstaan en afwachten.

We stonden om half 6 bij Ayers Rock, er kwam al nog een andere man aan, ook hij zat te wachten of 'the climb' open ging of niet. Hij vertelde dat 'the climb' maar 50 dagen per jaar open is, dus je moet best wel geluk hebben als je omhoog mag. Terwijl we samen wachtten zagen we een paar bliksemflitsen verderop, wij balen want met onweer of regen voorspellingen gaat de klim ook niet open. Daar kwam de ranger aanrijden en hij vertelde dat 'the climb' inderdaad vandaag niet open zou gaan, morgen moesten we het maar weer proberen.

Die dag hebben wij dus besloten om de Olga's te bekijken. Ook dit moest je 's morgens vroeg doen, maar wij waren nog vroeg dus wij gingen erheen. Hier hebben we een wandeltocht gedaan van 8 km die 'The valley of the Winds' heette. Dit was een erg mooie wandeling. Zeker na de teleurstelling van Ayers Rock. Ik zal er een paar foto's van posten.

De volgende dag stonden we weer vroeg bij Ayers Rock. Dezelfde man die de klim wilde doen stond ook te wachten. Wij wachten en wachten, maar er kwam geen ranger. Ineens zagen we een man gewoon zijn rugtas pakken en omhoog klimmen. Wij gingen kijken, bleek dat het hek voor het startpunt van de klim al gewoon open stond, de ranger was vroeg geweest vandaag. Wij waren dus heel blij en pakten snel onze rugtas en begonnen te klimmen... Wat was dat zwaar zeg! Al binnen 10 minuten moesten we even op adem komen. Het pad ging behoorlijk steil omhoog, gelukkig kon je je vasthouden aan een hek met een ketting, maar het was best zwaar. Ik denk dat we er zo'n 3 kwartier over gedaan hebben om helemaal boven te komen, maar daarboven was het uitzicht echt geweldig. Die andere man was er al. De zon was nog maar net op en scheen door de wolken heen waardoor alles er echt mooi uitzag. We stonden daar maar met een paar mensen en waren zo blij dat we de klim hadden gedaan. Ik mocht de mobiel lenen van de man waarmee we beneden stonden te wachten en kon toen even snel naar huis bellen. Dat was zoo apart, midden bovenop Ayers Rock staan, daar nog bereik hebben ook en dan even naar huis kunnen bellen om mam en pap te kunnen vertellen dat je boven op Ayers Rock staat. Echt leuk. Na een half uur zijn we maar weer aan de afdaling begonnen. Inmiddels kwamen er al veel mensen naar boven. Eenmaal beneden konden we onze benen goed voelen en de rest van de dag hebben we in de auto doorgebracht opweg naar de Kings Canyon, onze volgende bestemming.

Diezelfde dag nog kwamen we aan bij de Kings Canyon. We hebben de camping in de buurt opgezocht en de volgende dag weer vroeg vertrekken om te proberen nog voor de warmte aan de wandeltocht door de Kings Canyon te beginnen. Dat had niet veel nut, want het was die dag gewoon erg heet en de zon scheen volop dus het was alsnog heet. Na de eerste paar stappen keken we elkaar aan, wat ging het moeilijk... Het voelde alsof we lood in onze schoenen hadden. Dat kwam natuurlijk door de klim van gister. Toch hebben we de lange route gedaan en ook hier weer een paar heel mooie uitzichten gezien. Dit was weer compleet anders dan Ayers Rock en de Olga's maar ook weer erg mooi. Ik zal ook hier wat foto's van posten. 

Na de wandeling zijn we nog even het zwembad op de camping ingedoken om af te koelen, dat was echt nodig met dit weer en vervolgens de auto weer in op weg naar het zuiden. Inmiddels zijn we in Coober Pedy aangekomen en de rest van onze reis aan het plannen, dus tot de volgende keer!

Melissa